Καθοδηγούμενη από τη απορία για το ποιά είναι η χρονική καμπή της ζωής μου κατά την οποία ξεκινάει αυτή η παντοτινή αίσθηση που υπάρχει μέσα μου για την πολυσυζητημένη σκουρόχρωμη ελληνική κοινωνική πραγματικότητα συνειδητοποιώ ότι όλα ξεκίνησαν για μένα από την «Ανώτατη εκπαίδευση».
-Το Πανεπιστήμιο είναι ο χώρος μέσα από τον οποίο περνώντας «μαθαίνεις» όσα ήταν κρυμμένα πίσω από το πρώτο πέπλο της αθωότητας της παιδικής ηλικίας και το δεύτερο πέπλο της σύγχυσης της εφηβείας.
Παράδειγμα : Έφηβη-φοιτήτρια συνεπής στην ώρα των νιάτων και έτοιμη για γνώση και μερικά πάρτυ παρίσταται με αντίστοιχη συνέπεια στις παραδόσεις των μαθημάτων αλλά αντιλαμβάνεται ότι αυτό δεν είναι αρκετό αν σε αυτές δεν παρίσταται ο ίδιος ο καθηγητής.
Παράδειγμα : Έφηβη-φοιτήτρια συνεπής στην ώρα των νιάτων και έτοιμη για γνώση και μερικά πάρτυ παρίσταται με αντίστοιχη συνέπεια στις παραδόσεις των μαθημάτων αλλά αντιλαμβάνεται ότι αυτό δεν είναι αρκετό αν σε αυτές δεν παρίσταται ο ίδιος ο καθηγητής.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η κατάκτηση του χώρου της εργασίας απομακρύνει ολοκληρωτικά πλέον ό,τι μπορεί να κρύβει την άσχημη θέα της πραγματικότητας της ελληνικής κοινωνίας. -
Η αιωνιότητα όμως αυτή κρύβει πολλές ακόμα αρκετών γενεών πριν από την δική μου, και ισοδυναμεί με ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας, αυτής τουλάχιστον που εμείς γνωρίζουμε. Όλες οι παραπάνω πρώτες ανώδυνες σκέψεις και διαπιστώσεις μου καταδείχνουν το προφανές .. και το φλοιό της συνειδητοποίησης. Το προφανές είναι το αναμφισβήτητα μεγάλο κομμάτι της ευθύνης της Διοίκησης και της Ηγεσίας της και η κατάρα της που στοιχειώνει κάθε βιβλίο Ελληνικής Ιστορίας και κάθε ελληνική ψυχή που την έζησε και την διαμόρφωσε.
Για του λόγου το αληθές και επειδή μόνο προσωπικές απόψεις παραθέτω, στο πλάι είναι αναρτημένη ως δείγμα μια συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη που μιλάει γι’ αυτό το θέμα και αποτελεί το λόγο δημοσίευσης όλου αυτού του κειμένου.
Η συνέντευξη αποτέλεσε εικόνα προφίλ του group με ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.facebook.com/pages/Odysseas-Elytis/29092503225
Μετά το κείμενο αυτό δεν αξίζει να σχολιαστεί περαιτέρω το θέμα κυρίως γιατί
α) ο Οδυσσέας Ελύτης είναι αδιαπραγμάτευτος και β) κατά την άποψή μου αποτελεί ένα μικρό μόνο κομμάτι του puzzle της πραγματικότητας.
(Η μόνη παρατήρηση που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι ότι λόγω της χρονικής διάστασης που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή τη συνέντευξη και το "σήμερα" είναι ότι πλέον η κατάρα-διαφθορά-μικροσυμφέρον κυριαρχεί και στα κατώτερα στρώματα της διοίκησης. Συναντάται δε και σε συμπεριφορές απλών πολιτών που το προσωπικό πιθανό συμφέρον είναι απλά πλασματικό.)
α) ο Οδυσσέας Ελύτης είναι αδιαπραγμάτευτος και β) κατά την άποψή μου αποτελεί ένα μικρό μόνο κομμάτι του puzzle της πραγματικότητας.
(Η μόνη παρατήρηση που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι ότι λόγω της χρονικής διάστασης που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή τη συνέντευξη και το "σήμερα" είναι ότι πλέον η κατάρα-διαφθορά-μικροσυμφέρον κυριαρχεί και στα κατώτερα στρώματα της διοίκησης. Συναντάται δε και σε συμπεριφορές απλών πολιτών που το προσωπικό πιθανό συμφέρον είναι απλά πλασματικό.)