“Σε κατάσταση ενσυνειδητότητας επιτρέπουμε να λάβει μέρος η παραμυθία, η γλυκιά αυτή αίσθηση της χρυσόσκονης πάνω στα πράγματα και στα δρώμενα που τα κάνει ζωντανά γεμάτα χρώματα και αισθήσεις μέσα από τις αλληλεπιδράσεις. Όταν αφήνουμε τα πράγματα να είναι και δεν τα επηρεάζουμε αρνητικά αφήνουμε τη μαγεία να εισχωρήσει σε αυτά καθώς εκεί η λογική δεν έχει ρόλο, στο πως δηλαδή ενδέχεται να εξελιχθούν τα πράγματα. Εκεί βρίσκονται τα θαύματα, γιατί μιλάμε για το πεδίο των πιθανοτήτων, μιλάμε για κβαντική.” πηγή 1.
Η εν-συνειδητότητα οδηγεί στην αποδοχή της ζωής στην παρούσα στιγμή και επιτρέπει την σύνδεση του ανθρώπου με την πραγματικότητα και τη ζωή του στο “τώρα”. Ίσως να θεωρηθεί δευτερεύον αλλά η αποδοχή και η σύνδεση με την πραγματικότητα στο “τώρα” δεν είναι δεδομένη. Είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στην κατάσταση της α-συνειδητότητας. Η σύνδεση και η αποδοχή της πραγματικότητας του “τώρα” είναι η πρωταρχική συνθήκη για να μπορέσει ο άνθρωπος να συνδεθεί με οτιδηποτε και οποιοδηποτε στην υπόλοιπη ζωή του.
Η κατάσταση της εν-συνειδητότητας και η πρακτική της “αντικειμενικής παρατήρησης” μπορεί να αποτελέσει τη βάση μιας ολόκληρης πνευματικής φιλοσοφίας και στάσης ζωής του ανθρώπου που επιθυμεί να εξελιχθεί πνευματικά, να αποκτήσει τη γνώση του σύμπαντος που το περιβάλλει και να ανακαλύψει νέα επίπεδα ύπαρξης και συνειδητότητας. Η αποδοχή αυτής της φιλοσοφίας δημιουργεί και συνεπάγεται έναν ζωντανό ανοιχτό νου που με δεκτικότητα και γαλήνη παρατηρεί και αποδέχεται τη ζωή ως την παρούσα μόνο στιγμή. Η κατάσταση αυτή βάζει τον άνθρωπο σε μια κατάσταση “ροής” και τον απαλλάσσει από κάθε είδους αντίσταση σε αυτό που “είναι” η κάθε στιγμή. Η συνθήκη αυτή από μόνη της ελαφρύνει τον άνθρωπο από τον πόνο της αντίστασης, της άρνησης και στην ουσία της αποκοπής και της μοναξιάς. Τον οπλίζει με την δύναμη της γνώσης και της ισχυροποίησης του εαυτού ώστε να μπορέσει να εξελιχθεί και να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία και αντιξοότητα στη ζωή του. Τον οπλίζει επίσης με καθαρό και ζωντανό νου που του επιτρέπει την απόκριση και όχι την αντίδραση σε κάθε δεδομένη κατάσταση της ζωής του με διαύγεια και συνείδηση.
Περιγράφοντας τη ζωή του ανθρώπου σε κατάσταση εν-συνειδητότητας αντιλαμβανόμαστε πόσο ποιοτικά ανώτερη είναι η ψυχική, συναισθηματική και σωματική κατάσταση του ανθρώπου όντας σε αυτή την κατάσταση. Ο άνθρωπος ζει τη ζωή του από τη θέση της προσωπικής ενδυνάμωσης και την οπτική της δημιουργίας της προσωπικής του πραγματικότητας βιώνοντας το αίσθημα της πληρότητας και του νοήματος της ζωής να τον οδηγούν στην αυτοπραγμάτωση του.
Έχει όμως η εν-συνειδητότητα αρνητική πλευρά; Θα μπορούσαμε να κάνουμε την υπόθεση ότι η πρακτική της “αντικειμενικής παρατήρησης” και της αποστασιοποίησης θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στην συνολική αποστασιοποίηση και την απεμπλοκή τους από την πραγματική ζωή και τα συναισθήματα που συνθέτουν και την πραγματική αξία της. Θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει σε μια ζωή που λαμβάνει υπόψη της μόνο το “τώρα” και προχωράει χωρίς στόχους και όραμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ανθρώπινη ζωή θα στερούνταν νοήματος και πληρότητας. Αντίθετα θα ήταν γεμάτη ματαιότητα, πικρία και κενότητα.
Πηγές:
1. "Mindfulness (Ενσυνειδητότητα) και διαχείριση ψυχολογικών δυσκολιών. Μοντέλα, τρόποι εφαρμογής και αποτελέσματα." (1η ενότητα) https://www.psychology.gr/diafora-themata-psychologias/4504-mindfulness.htm